همه قراردادها رفاقت نیستند
همیشه ماجرا از این قرار است که دگرگونی ایجاد میشود و فرد تحت تاثیر این دگرگونی جهانی جدید را تجربه میکند. از دست قضا همیشه افرادی وجود دارند که به نحوی در این ماجرا در مسیر تو میباشند و احتیاجی دو طرفه باعث ایجاد ارتباط بین طرفین میشود.
باید توجه داشت که این رابطه رفاقت نیست نوعی قرارداد همکاری است و مانند هر قرارداد دیگر یکی از ویژگی هایش تاریخ انقضای آن است. پس بهتر است در روابط خود هوشیارتر باشیم و با درک درست از قرارداد موجود نه افراد طرف قرارداد را دچار دردسر کنیم و نه خود را در خطر عدم آینده نگری پس از قرارداد قرار دهیم.
زندگی نیازمند نگاهی بهتر است نگاهی عریان و بدون توهم. باید توهمی را که گذشته و تجربه بر دوش میگذارند را برطرف کنیم تا بتوانیم آنچه که واقعا وجود دارد را به طور واضح ببینیم و دیر متوجه اشتباه نشویم چون سم نخوردن آسان تر از سم زدایی از بدن است. البته اگر دنبال درد بیشتر باشیم باید احتمالات دیگری را در زندگی جست و جو کرد و زمینه بازی عوض میشود که در آن فرد باید فردیت خود بگردد.
با اسم زیبا بر کارهای خود گذاشتن نمیتوان پیش رفت زیرا جهان از ما بسیار حرام زاده تر است و مدام شروع به آزمایش شخصیت میکند و از هیچ تلاشی برای تخریبش مضایقه نمیکند. اما چرا نیاز است اینقدر به خود و جهان سخت بگیریم؟ سوالی است که نسبت به هوشیاری هر فرد فرق میکند. پس اگر کم تر بقیه میفهمی میتوانی بیشتر خوش حال باشی تا ناراحت چون زمین بازی تو به اندازه جام بین مدرسه ای است و فشار رسانه ای چند میلیون آدم روی تف کردنت در زمین رو به قبله نیست که نماد ضد مسلمانی بدانندش. در یک کلام با احمق های کمتری سر و کله میزنی. میتوانی خیلی راحت به هر طرف تف کنی بدون اینه مسیر دیر، کلیسا و کنیسه ای باشد. این را از جهت اشاره کردم که گوشه ای کوچک از میزان هشیاری در بازی های بزرگ را توضیح دهم که البته بزرگی این معقوله به تعداد افراد سنجیده نمیشود بلکه به میزان بزرگ مردی که در ذهن مدام امر نهی میکند باز میکرد و قاضی تو است. البته منظورم را وجدان نگیرید چون احمق ها وجدان های بزرگی دارند و کیر ناقص الکروموزوم بزرگ تری که برای مردم آلت پرست دنیای اکثریت را تولید کرده اند.
زندگی را بهتر ببینیم نه اینکه قشنگ تر ببینیم احمق!
منظورم واقعی تر دیدن است که صرفا به چشم ها هم وابسته نیست و گاهی باید بسیار متوهم بود تا بتوان واقعیت را دید. در مجموع قرض آنکه زندگی دفتر نقاشی نیست که با رنگ ها بخواهی زیباترش کنی. رنگ ها را برای آن به تو داده اند که اگر آسمان را قرمز دیدی قرمز ثبتش کنی و بر اساس آن رنگ و شمایل دنیا را پیش بگیری، نه آنکه برای نشان دادنش به دیگری یا شبیه جماعت شدن آبی بکشی اش.
همه قراردادها رفاقت نیستند.
آرمس
